Pel mumaint ans fatschendaina cull’ouvra dad Oscar Peer illa 5 e 6avla gimnasi. Las scolaras e’ls scolars analiseschan cudeschs, preparan referats ed eir preschantaziuns in fuorma da videos. Implü hana scrit texts cun titels da differents impuls cha Oscar Peer vaiva publichà illa Chasa Paterna « Intermezzos », dal 2002, gnüda restampada ingon, dal 2023, i’l bellischem cudesch «Vi da che ch’eu pens minchatant» da la chas’editura editionmevinapuorger. Il purtret sülla cuverta deriva da la figlia dal scriptur, da Leta Peer chi d’eira pittura artista.
Bainbod gnarà l’editura Mevina Puorger svessa ans far üna visita a l’Institut ed a quintar da seis inscunters cun Oscar Peer e far reviver algordanzas. Eu sa da m’imaginar ch’in scrivond varaja magara dat da buonder als scolars e las scolaras che impissamaints cha nos autur tant cuntschaint s’varà be fat in seis insajs. Cun quai cha tscherts cumponimaints sun massa intims vaina decis da nu tils metter i’l Blog. Ma eu racumond als genituors da dar ün cuc eir a quels texts chi nu sun publichats qua. In seguit sieua a mincha cumponimaint l’insaj dad Oscar Peer, surtut da « Vi da che ch’eu pens minchatant », cul QR code, sch’el es avantman, per tadlar implü la vusch da l’autur chi prelegia. Ün buna lectüra cun ün zich flair d’Oscar Peer as giavüscha
Uorschla Natalia
Mascras
Alina Andrighetti
I’l muond da las bes-chas sun las mascras cuntschaintas a tuots. Splerins cun muosters chi paran dad esser ögliuns e scarafags chi guardan oura precis sco föglias, da quai vaina tuots fingià dudi. Bes-chas fan adöver da quistas mascrinas per s'proteger da predaturs o dafatta per impuonar a las femnas.
Ma na be splerins nu tiran a nüz quistas mascras per as proteger. Eir nus umans ans zoppain da temp in temp. Las frasas: “Usche nu’t n’haja però m’imaginada” o “Tü parast dad esser ün’otra persuna” varà fingià minchün dudi üna jada in sia vita. Ma che voul quai vairamaing dir?
Nossa natüra umana es fuormada uschea ch’eu muoss chi ch’eu sun cun quai ch’eu fetsch. Ma cun muossar nossas emoziuns ans faina gnir vulnerabels. A nus nu grataja dad ignorar quistas emoziuns negativas e da tillas invlidar simplamaing. Perquai tillas improuvaina da zoppar davo üna mascra. La bunura as staja sü ed as dà fadia da parair cuntaint. Sül prüm sguard para dad esser tuot in uorden. Noss dubis ed ils pissers chi’ns chalchan, vegnan suogliats cun ün rierin e trais vizs. Quista mascra ans spordscha üna protecziun da gnir refüsà e critichà da noss conumans.
Blers han l’impreschiun da’s stuvair cumprovar invers otra glieud. Nos muond es plain aspettativas chi ston gnir surpassadas e las normas da la società ans fan suvent gnir malsgürs. Per consequenza as zoppan blers davo üna fatschada chi para dad esser furtünada. Da nu gnir exclus, quai es bain il böt da minchün. O na?
Quist zoppar ha dal sgür blers avantags, ma sch’inchün as zoppa ons a l’inlunga vaina vieplü difficil da’s rivir per tschertas persunas. Il privel dad invlidar si’aigna persunalità as augmainta cul ir dal temp. Chi chi douvra massa bleras mascras nu sto star stut cha conumans til dan la rain.
I vezzan la fatschenda artificiala davant il mascrà. Id es sco ün mür ingio chi nu’s po verer suravia per savair che chi’s zoppa davo giò. Vers inoura para quai sco ün abüs da la confidenza. Glieud nu’s sainta respettada dad inchün chi nu’s lascha verer tras la fatschada. I para sco schi’s discurriss cun ün roboter o ün’otra intelligenza artificiala.
Noss sbagls sun quai chi’ns definischa. Mincha persuna es aigna e minchün ha seis pissers. Cun tils zoppar davo mascras nu’ns mettaina be in privel, ma impustüt, eir nos bainesser es periclità. Minchatant esa simplamaing da tour giò quista mascra e da verer il muond sainza quista vetta artificiala chi’ns piglia la vista.
Mascras
Oscar Peer , Vi da che ch’eu pens minchatant , 2023
Blers as laschan crescher la barba chi’s po darcheu tagliar davent – be cha üna bella barba po esser tuottafat simpatica. Oters però, e quai es lura plü mal, as laschan crescher üna mascra, e quella tegna sco üna seguonda pel, üna chi suoglia lur pel natürala. I preschaintan lura al muond üna fatschada chi nu correspuonda ad els svessa. I dà per exaimpel la mascra da l’autorità, pro homens chi han fingià bel e bain pers l’autorità. Mascras da popanzs grondaschers pro da quels chi han fingià las chotschas plainas. – Mascras da galantoms e da schlabaccars da grond stil, per exaimpel dictatuors chi mordrieschan l’agen pövel e chi preschaintan üna fisionomia da frar grond o da char bazegneret – Väterchen Stalin – o lura l’onorevole Andreotti, bainvis in seis pajais sco eir a l’ester, intant cha davovia d’eira el bun ami da la mafia.
I dà eir duonnas, sonchettas dutschas, cun ün surrier da madonna, chi füssan capablas da metter tössi in teis cafè. – Eu n’ha cugnuschü ad ün hom zuond amabel, ün chi ha zoppantà robas ch’el vess sainza fal stuvü quintar almain als seis, sch’el vess gnü ün minz da caracter ; ma el ha taschantà bainin, tgnü tuot per sai ed ha portà üna vita intera la mascra da la bella maniera. Be cha da temp in temp, pustüt sulet cun sia duonna, til gnivan para dandettas explosiuns da rabgia. Lura faiva’l sco ün nar e rumpaiva la vaschella e perfin las sopchas.
I dischan cha situaziuns extremas, cha catastrofas possan far crodar la mascra. Per exaimpel quella vouta a Mogadischu : ils passagers serrats aint tschinch dis aint il eroplan, cun chaluors africanas, intuorn els ün pêr terrorists brutals sainza pietà, armats cun pistolas e granatas e dond sbrais sco dimunis, pronts da far ir tuot per ajer … Üna ostessa tudais-cha quinta chi d’eira l’infiern ; cha blers passagers nu perdaivan be la nerva, ma eir il saninclet – chi capitaivan lura dispittas terriblas tanter homens maridats e lur duonnas, e quai in tal möd, cha plü tard a chasa haja perfin dat divorzis. – Eu am dumond perche ? As dschaivna avant quist viadi be robas agreablas ? Vaivna zoppantà lur sentimaints ? Giovaivna teater ün cun tschel ? Portaivna la mascra da la buna educaziun ?
Probabelmaing cha a Mogadischu las culissas sun lura idas in tocs.
Fortuna e disfortuna
Oriana Jäger
Oz sun jau levada baud ed hai ma fatg pronta per ir or da chasa. Jau sort e ves ina bancnota da 10 francs. "Tge fortuna che jau hai" pensi. Jau vom vinavant per ir a scola. Tar mintga passadi da peduns poss jau ir, u che nagin auto na vegn u ch`il auto è dalunsch davent.
En scola vess jau in examen, ma la magistra è malsauna, uschia vegn l’examen spustà per in`emna ed jau hai dapli temp per emprender. Jau survegn enavos ina prova da biologia, in rom nua che jau na sun betg la meglra. In da 5. Ina da las meglras notas da l`entira classa. Era qua pens jau: "Tge fortuna che jau hai".
Da mezdi hai jau ina fom naira ed jau avess quaida d’ina pizza. Jau vom en la mensa e sun tut stupefatga. Davant mai è ina immensa schelta da pizzas. Schizunt la mia pizza preferida è era là. Cun gronda veglia mangel jau enfin che jau schlop baud. Il suentermezdi va spert a fin perquai che jau hai mo dus lecziuns scola. Las autras lecziuns crodan ora essend ch`ils magisters han ina scolaziun. Suenter scola vom jau a chasa ed era puspè enavos sai jau turnar senza impediments.
Vegnida a chasa n`hai jau gnanc da far lezias, uschia che jau sai passentar in pèr bellas uras cun mia famiglia. La saira datti ina buna tschaina. Mes tratg preferì, raclette. Suenter tschaina vom jau puspè a letg plaunsieu.
En letg pens jau vi da mes di plain fortuna e jau sper che damaun vegni era uschè in bun di. Quai è stà in dals meglier dis en mia vita.
Ma ina vuschina en mes chau n` è betg cuntainta. Quella vusch di a mai che auters n`han betg gì uschè gronda fortuna sco jau e che jau hai dad esser engraziaivla per quel di: "Gea, ti has gì fortuna, ma tge è cun quella persuna che ha pers ils 10 francs? Tge è sch’igl ha dà in accident sin via uschè grond ch`ils autos n`han betg pudì ir vinavant? Ha la magistra ina malsogna ch`ella n` è betg en scola u mo ensatge pitschen? Tge è cun quellas persunas che han betg gì uschè ina buna nota? Quant ditg han ils auters magisters gia da far quella scolaziun? Han auters scolars forsa da far il dubel uschè bleras lezias? E tge è cun tes frar che n`ha betg gugent chaschiel?"
Tut quellas dumondas ha ma dumandà quella vuschina ed ella ha gì raschun. La fortuna è savens colliada cun la disfortuna. U betg? Tuttina ma durment jau cun in sentimaint dad engraziaivladad.
Furtüna, disfurtüna
Oscar Peer , Vi da che ch’eu pens minchatant , 2023
Minchün e minchüna viva sia vita, tant bain chi va – bod amunt, bod aval, bod cun schlantsch, bod cun spranza sblachida. I po müdar d’ün di a tschel. Nus dschain ad ün da noss conumans: «Bun di!» Forsa chi sarà per el ün bun di, e forsa güsta il cuntrari.
I’s dschess cha nossa vita saja ün etern provisori. Inguotta nun es sgür, tü nu sast mai che chi capita. Minchatant è’la gloriusa, minchatant diabolica. I po depender dals evenimaints dal di, agreabels o schmaladits; i po eir depender be da nos intern, e là nu savaina adüna, perche cha nus eschan trists o cuntaints.
Da las voutas resentina üna rabgia invers l’aigna existenza, frustraziun siond cha la furtüna nu grataja – intant cha’l sömmi da furtüna ans es in alch möd adüna preschaint. Quel sömmi ans sto esser gnü dat da naschentscha, tant ch’el ans tuorna adüna darcheu inavo – suvent perfin immez la plü trista calamità. Minchatant la vantüra po gnir aint dad üsch tuot inaspettada, sco üna bella sclerida da sulai. E minchatant eschna sulets davant üna staziun e spettain ün tren chi nu voul rivar.
Furtüna e disfurtüna, ün etern misteri. Tschertüns ans dischan cha quai dependa tuot dal char Segner. Oters impè crajan chi detta effectivamaing il diavel, cha sainza il diavel nu pudessan capitar robas uschè sgrischaivlas. Amo ün oter craja vi d’ün destin persunal chi’ns accumpogna sco nossa sumbriva. E l’ultim disch : « Na, na, i dependa unicamaing da tai svess, tü est svess l’indschegner da tia vita.»
Iminchacas as müda tuot d’ün cuntin, sco chi disch l’antic Heraklit : « Tuot fluischa, tuot es in movimaint.» O lura eir: «I nu’s po ir duos voutas aint il medem flüm. » Minchatant eschna stuffis e lessan far la finida. E minchatant ans tschüffa darcheu ün desideri narrais-ch per la vita e sia bellezza – la natüra, ün vent da marz, ün tschirescher in flur, ün tschêl staili. O lura las vuschs e las fatschas umanas, fatschas da vegls, fatschas da giuventüna. Obain fatschas dad uffants, sco scha quellas cuntgnessan amo üna dimensiun d’ün oter muond.
In muntogna
Marchet Nesa
Our da la fanestra dal tren observa üna glüm a la fin dal tunnel chi dvainta adüna plü gronda, infin cha’l tren banduna la gallaria. Da tuottas varts vain uossa üna clerità chi sorbainta. Cur cha meis ögls as han finalmaing adüsats a la glüm, cumpara ün purtret cuntschaint, ün purtret chi svaglia diversas emoziuns in mai. Eu vez las muntognas da l’Engiadina Bassa, il Pisoc, il San Jon, il Lischana e l’Ajüz - üna chadaina da grippa e spelma a l’orizont chi cunfina cul tschêl blau viv. Eu am saint acceptà in quist lö - eu am saint dachasa, in mia patria. Davo esser stat davent per plü lönch bada pür che importanza cha quist lö e quist ambiaint han per mai.
Il di davo decida dad ir sül Piz Lischana. Il prüm tras ün god spess da pins e larschs, traversond l’aual chi sbuorfla eir fingià i'l cler dal far di, chamina da la senda insü, tras zuondra, sur gravas - adüna plü insü. Cul spejel da champogna duna ögl ün tröp chamuotschs chi pasculescha sün üna blaisch da tschella vart da la val. Plü lönch ch’eu chamin e plü vasta cha la cuntrada dvainta. Apaina rivà sülla Fuorcla Rims sofla ün vent dschet imnatschant. Quisü ingio chi nu’s vezza gnanc’üna restanza da la civilisaziun regnan las forzas da la natüra. Eu realisesch quant pitschen ch’eu sun in congual cullas muntognas gigantescas, invlid tuot il pais dal minchadi, resaint ün sentimaint da libertà e dad independenza. Nu pens al futur, ni nu reflet dal passà – Viv i’l mumaint e registresch l’ambiaint cun tuot meis sens. Ün’experienza püra, bod meditativa. Lura cuntinuescha meis viadi vers il piz. A la fin cumpara eir il sulai a l’orizont e s-choda mias piclas dschetas. Id es ün di da bellezza quia illas muntognas, tschêl blau, gnanc’üna nüvla. I nu va plü lönch fin sül Lischana. Uossa am rechatta sül spi final, da tuottas duos varts vaja giò illas profuonditats. Eu dun ün ultim sguard inavo e dun bada al vadret dal Triazza chi nun exista plü. Üna larma cula giò per mia massella. Algordanzas da mi’infanzia cumparan. Quia d’eira amo üna lengua alba e blau clera, glatschusa, plain sfessas privlusas. Am fetsch impissamaints sur dal muond chi’s müda uschè svelt, sur dals umans e lur influenza, tant ch’eu nun ha bod gnanca dat bada ch’eu sun rivà sül piz. Satisfat da mia prestaziun stuna quia sur tuot oura, contemplond l’orizont vast, ils problems in mia vita paran insignificants in congual cun quista terra müravgliusa.
In muntogna
Oscar Peer , Vi da che ch’eu pens minchatant , 2023
I’s vaiva fingià ün pa l’adüs da las distanzas in muntogna, distanzas chi nu piglian fin: ün toc vallun, üna craista chi nu voul gnir plü daspera. Il sulai da marz arda. In ün tschert mumaint, quai nun es nouv, as fa sentir la papardà, quella dandetta deblezza colliada cun üna fom da morder. I’s tratta lura da supportar cun pazienza – nöglia as fermar, chaminar quietamaing inavant, sainza perder la spranza, aint illa monotonia dals agens pass.
Il vadret am fa ün paet temma. Da suot insü para be ün cumün in muschna, ruinas da chasamaints crodats insembel, bloccuns da glatsch, e là aint, ün glüschöz da cavernas, ün fraid dschet da fossa. Eu ramplign da la vart sü, culs skis sülla spadla. – Casü as schlada oura il vadret. El implischa tuot la chaldera, as stenda sü vers las tschimas. Intuorn mai ün glüschöz da cristals, sco schi füss güsta Büman.
Meis ami Gustin am vaiva scusglià da traversar il vadret be dapermai. Ils privels sun cuntschaints : quista surfatscha immaculada pudess ingianar sco üna fossa soncha, dandettamaing pudessast sfuondrar aint e svanir sainza laschar inavo fastizis. Eu am dumond quant lönch chi’s cumporta il fraid in üna sfessa da vadret ; quant svelt as perda la temperatura dal corp ? I dischan chi’s stopcha lura chantar, per nu s’indurmanzar. Pudess dar üna lunga chantada.
Il cumpogn am manca. Sulet at saintast inamöd plü periclità. Eu am ferm, prouv da clomar: «Hallo!», be per verer scha l’aigna vusch resuna eir aint illa suldüm. I tuna da quai suord… In duos nu’s gnissa faquint neir uschè stanguel. Pac toc suot il cuolm am para dandettamaing a fin cullas forzas, eu saint ün indeblimaint total, sco sch’üna pussanza suprema (o impussanza suprema) am plantess là.
A las trais suna finalmaing casü. Vers süd as vezza uossa nouvas chadainas da muntognas. Tü stast quia davant quist orizont schladà oura, circundà da silenzi, cun ün zichin vent in fatscha. Alch para sumgliaint a plü bod, schi’s d’eira sulet sülla pizza : üna leiva temma, ed al listess temp ün sentimaint d’aivrezza, sco scha tias paraids internas füssan svanidas. Tü pensast a las regiuns abitadas giosom quai, las vias, ils straduns, ils cunfins, la strettezza dal pajais ; pensast a tia relaziun culs umans, nossas dmuras, nossas portas chi serran bain – e tü est sü quia, grat per las lontananzas.
Inscunter al telefon
Jon Zanetti
I d’eira üna tipica dumengia d’inviern. Il sulai d’eira vi da l’alvar, ma’l d’eira zoppà amo davo las muntognas cuvernadas cun üna grossa vetta da naiv. Aint in üert as vezzaiva ils stizis dal tschiervi chi d’eira stat in tschercha da rests mangiabels i’l compost. Quist silenzi es gnü disturbà dal sclingöz da meis svagliarin. L’urina muossaiva nouv e mez. Sainza blera vöglia am n’haja decis da gnir our da let. Mia idea oriunda d’eira dad ir quel di in gita, ma causa cha meis collega Gian d’eira gnü amalà ils dis passats, ans vaina decis da spostar noss’excursiun.
Cha quel incidaint vess üna grond' importanza per mai nu’m vessa mai pudü metter avant.
Cun quai ch’eu nu d’eira i in muntogna, n’haja decis da far ün di ün pa plü pachific. Da giantar n’haja fat üna lasagna our dal paquet. Davo avair rumi la maisa e miss la vaschella illa maschina, suna i a far üna posa. Eu n’ha chattà dret svelt meis sön. Perquai cha quella savur d’ün let trat sü frais-ch am metta in ün stadi da spüra calma.
Eu nu sa plü precis quant lönch ch’eu varà durmi, ma in mincha cas sun eu gnü sdruaglià quista jada dal tun dal telefon. La prüma jada n’haja pensà chi sarà mia nona e ch’eu possa dar ün scling inavo vers saira. Ma i nu pudaiva esser ella perquai cha sch’eu nu pigl giò subit, nu telefon’la pelplü üna seguonda jada. Davo üna tera pezza n’haja gnü avuonda dal sclingöz e sun i a verer chi chi’m secca. Sül monitur dal telefon d’eira ün nomer stran. Quel nu pudaiva esser da l’Europa m’haj’impissà. Ma eu n’ha tut giò listess.
Al cumanzamaint dudiva be ün schuschuri ed in quel mumaint ch’eu laiva pichar sü, n’haja dudi üna vusch. Quella vusch s’dudiva il prüm be da bass, ma davo adüna plü dad ot e cun quai s'inclegiaiva plü bain che cha ‘la dschess. Svelt n’haja badà cha alch nu po tuornar qua. Quista creatüra da l’otra vart da la lingia discurriva da robas futuristicas. Am quintaiva chi chi saran ils prossems presidents dals Stadis Units e che finischun cha la guerra ill’Ucraina pigliarà. La vusch am daiva resposta a mincha dumonda pussibla. Cun’ün’excepziun. Ella nu m’ha dit ne ingio ne chi ch' ella saja.
S’inclegia ch’eu n’ha fat notizchas ed i’s pudess bod dir scrit protocol da noss discuors. Nossa conversaziun ha dürà quatter uras dal sgür. Eu vaiva fat notizchas sün ot paginas cun tuot las infuormaziuns da quista vusch.
Ma lura esa capità. La colliaziun es interruotta. No nu'ns inclegiavan plü. Mias notizchas n'haja miss in salv i’l fuond dubel da mia s-chaffa.
Adüna cur chi capita alch plü spectacular piglia per mans quels fögls e guard scha la vusch am vess gnü dit alch da quai. Id es bod da nu crajer. Ma tuot quai ch’eu n’ha notà quella dumengia tuorna. Quist secret nun haja mai parti cun ningün avant. Ed i'm sgrischa amo uossa.
Inscunter al telefon
Oscar Peer , Vi da che ch’eu pens minchatant , 2023
Eu nu baderl adüna jent al telefon, eu n’ha dabsögn da verer la fatscha. Natüralmaing dependa cun chi chi’s discuorra; pro blers nascha subit bun contact, pro oters croudast in ün vöd e stoust spettar la fin.
Id es però eir uschena cha al telefon blers umans perdan lur tun natüral, voul dir lur möd adüsà. Pustüt bleras duonnas – chi reagischan forsa plü directamaing a quist urdegn innatüral da la tecnica. I dà da quellas chi cumainzan lura a quintar e nu finischan plü, sco agitadas e sco schi vessan prescha. Cun ün’amia da stüdi, scha nus ans vezzain, n’haja bellas discussiuns ; però al telefon è’la subit in ün tumult e dà lura bod sbrais.
Cun quist apparat uschè pratic, ma chi’ns zoppa la fatscha, pon capitar curiusas istorgias. Üna cuntschainta, Brigit, imprenda a cugnuoscher ad ün hom, tras ün da seis artichels in gazetta. Ün scriptur ! Ella til scriva ün pêr lingias per ingrazchar – ch’ella haja let seis artichel plüssas jadas, siond ch’el scriva precis quai ch’ella haja suvent resenti in sai svess, ma sainza esser buna da formular cler e net. L’hom respuonda, tilla tramettond ün cudaschet cun insajs ed aforissems ch’el ha publichà. Brigit ingrazcha darcheu cun üna charta, ed uschena nascha plan a plan o plü bain dit dret svelt – üna correspundenza. Fin chi vain üna bella saira ün clom da telefon. E davo cumainzna a’s telefonar bod regularmaing, il prüm üna jà l’eivna, lura bod mincha saira. Brigit ha jent la vusch quieta, ün pa raca ma agreabla da quist hom. Ella es sco inamurada in sia vusch. Eir el sarà inamurà, ma sainza ch’el fess la minima allusiun.
Finalmaing decidna da s’inscuntrar, e quai a Turich, in ün cafè. I nu s’han mai vis, i nu san quants ons cha tschel varà, ne co ch’el e ch’ella guardarà oura. Sco segn dess minchün tgnair in man ün cudesch. Ma cur chi sun là, schi Birgit lascha per intant seis cudesch in sia tas-cha. Ella baiva tè da menta ed observa sainza chi’s bada a seis scriptur, là pac toc davent : el varà var 50 ons, forsa 12 ons daplü co ella – ün hom in fuond tuottafat inandret, simpel, fatscha umana – i nu füss inguotta chi tilla disturbess ; ma ella nu’s sa decider. Üna vouta ha’la badà ch’el guarda nan vers ella. Forsa ha’l ingiavinà. Brigit paja seis tè. Ün pa plü tard sta’la sü e banduna il local. La saira til fa’la telefonar ad ün’amia : cha Brigit til dumonda per pardun, chi saja capità alch cun sia madrina e ch’ella haja urgiaintamaing stü ir a l’ester.
L’hom nu s’ha mai plü annunzchà.